5-10

Daar geen (goede) internet toegang, nu pas vervolg.

Vanwege tijdverschil (jetlag) om 03:30 klaarwakker. Van allerlei dingetjes gedaan, nog wat liggen. Dan vroeg thee gezet etc en om 07:00 uur vorig verslag geschreven bij Receptie, nog wat zaken op- en uitgezocht via internet. Vervolgens goede dag gezegd en gelopen naar supermarkt, wat fruit gekocht etc. Met veel moeite en veel comision Mex. Pesos uit de muur getrokken om vervolgens met de colectivo (kleine bus/van) vertrokken naar Akumal. Zeer heet is het wanneer ik uitstap en loop 2 km naar ´t strand. Daar ik nog steeds geen juiste sombrero heb, leg ik mijn zakdoek op m´n hoofd, want die zon prikt echt wel. Het strand ziet eruit zoals overal beschreven. Ik huur een snorkelset en laat m´n rugzak daar achter. Een klein rugzakje leg ik vervolgens bij de ´beveiliging´ v.h. strand en praat wat met de beveiligers, alvorens te water te gaan. Voor de eerste keer in m´n leven snorkel ik en het is echt wel bijzonder. Daar het dicht bij het strand is, heb je niet echt heel veel koraal, maar ik weet nu wel van dichtbij wat het is. Op een gegeven moment ben ik zeer dichtbij en door een heel klein beetje stuwing, wil/moet ik me afzetten op een koraal, wetende dat men dat niet graag heeft, vandaar ook zonder flippers. Ik raak precies de punt van een uitsteeksel en blijkt later, uit het water zijnd, toch gevoelig te zijn. Ik praat hierover met die beveiligers en 1 ervan zegt direct, gewoon veel wrijven, want de pijn wordt vooral veroorzaakt door een soort van verkalking in het bloed, dichtbij het puntje, wat zichtbaar zwart is. Die beveiliger haalt nog wat azijn, om het te ontsmetten etc. Na een half uurtje voel ik zo goed als niets meer en ga dan nogmaals snorkelen. Ik hoor Nederlands praten en zie een gids dingen uitleggen aan een groep Nederlanders en hoor ´t woord schildpad vallen, dus ga ik die richting op en na vraag aan de gids waar ik een schildpad kan zien, wijst ze naar een plek. Ik ga daar heen en ja hoor, ik zie een schildpad, gewoon onder me, van ongeveer 90cm doorsnede. Prachtig toch he. Uiteindelijk heb ik er 2 gezien. Na deze ervaringen kan ik trots en voldaan doortrekken naar Tulum, alwaar ik de ruine bezoek, een groot park, mooi groen en goed onderhouden, zie ik verschillende grote ruines en verschillende, ook grote dieren. Ik loop hier gestaag doorheen, daar ik door wil reizen naar Chetumal, bij de grens met Belize. Die ochtend had ik voor in Chetumal een kamer geboekt, maar hoe anders zou ´t lopen.
Ik neem de 4 uur durende colectivo. Halverwege dien ik over te stappen en ga zitten naast een jonge Mexicaan, Angel genaamd en is 20 jaar. Hij blijkt in het leger te zitten en gaat voor de 1e maal naar Chetumal. We kletsen over van alles en nog wat, mooi he. Op een bepaald moment mengt de voor ons zittende, ook blanke, zich in het gesprek. Is Amerikaan, heeft in Duitsland gewoond, vanwege Pa´s werk in het leger en spreek dus Duits. Hij herkende aan mijn stem/accent dat ik uit Nederland kom en kent ook een aantal woorden Nederlands en kan ´t een beetje volgen. Dit is vanwege Oma´s kant. Er zit achteraan een Mexicaanse vriend van hem en stelt mij voor om bij hen te overnachten. Ik doe dit. Als we uitstappen in Chetumal, belt een taxivriend en brengt ons gratis naar zijn huis. Het is het huis van z´n overleden moeder en daar hij nog maar kortgeleden uit het ziekenhuis is gekomen, is het een aardig zooitje. De Amerikaan, overigens, loopt op krukken. Dus die 2 zoiets als de dove en de blinde. Samen hebben we nogal wat gepraat en er wordt zelfs eten gemaakt. Dat smaakte goed. Door m´n jetlag en hete, vermoeiende dag wil ik echt gaan slapen. Ik kan in een goede hangmat slapen en dat is goed bevallen. De 2 praten en drinken nog een eind door. ´s Morgens ben ik, natuurlijk, weer vroeg wakker en na m´n spullen verzameld te hebben, bedank ik de Mexicaan, de Amerikaan slaapt nog steeds en ga ik op weg. Tot zo.